Η συμμετοχή μου: Το βουνό και οι κερασιές-φόρος τιμής, Λάδι σε καμβά, 50 cm *65 cm, 2021
Το έργο μου για την ομαδική έκθεση ζωγραφικής «…άμα ήχησεν η γλυκεία φωνή…»
Αποτελεί από τη μεριά μου φόρο τιμής στους άγνωστους και ανιδιοτελείς αγωνιστές του ΄21 αλλά και σε όλους τους αφανείς, καθημερινούς ανθρώπους που με ήθος μοχθούν για τα ιδανικά τους χωρίς ποτέ να διεκδικούν τίτλους και δημοσιότητα.
Απεικονίζω την δυαδικότητα της προσωπικότητας του Χατζηγιάννη: με το θανατηφόρο γιαταγάνι του στο ένα χέρι -την μαχητική πλευρά της προσωπικότητάς του, το “βουνό” δηλαδή και με το στάχυ στο άλλο, τις ” κερασιές” , την τρυφεράδα του αγρότη που μοχθεί πάνω από τα γεννήματα της γης.
Ο Χατζηγιάννης θυσίασε την οικογενειακή του γαλήνη και την περιουσία που με μόχθο είχε αποκτήσει στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας του, χωρίς ποτέ του να ζητήσει τίποτα. Έλαβε μέρος σε αναρίθμητες μάχες, πιστός στα ιδανικά του μέχρι την εδραίωση του Αγώνα και τη σύσταση του Ελληνικού κράτους.Βλέποντας τους αγώνες του να δικαιώνονται, αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Σοφικό, πάμφτωχος, με την ελπίδα ότι η πατρίδα θα τον ανταμείψει. Μάταια όμως, γιατί το κράτος δεν είχε τη δυνατότητα να τον αποκαταστήσει. Τα υπόλοιπα χρόνια τη ζωής του τα πέρασε στα Εξαμίλια Κορινθίας καλλιεργώντας τα κτήματα του και πέθανε εκεί γύρω στα 1860.
